Raarrrr verkleed

Halloween wordt steeds vaker in Nederland gevierd, maar toch vindt de organisatie van Haunted Castle dat er nog te weinig aan gedaan wordt. “Alleen de grote pretparken doen een beetje aan halloween!” zegt organisator Mark van der Stelt. Daar wil Haunted Castle verandering brengen. De kasteeltuin in Lisse waar elk jaar Castelfest gehouden wordt is vandaag voor een deel omgetoverd tot halloweenpark, inclusief scare actors die je de stuipen op het lijf jagen. Overdag was het vooral voor kinderen en angstige mensen, maar vanavond breekt de horror pas echt uit. Ik ging overdag alvast een kijkje nemen, een slideshow!

 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Raarrrr feestje

Trek alle bovenstaande kleren aan en je hebt je outfit voor oudejaarsavond in New York!

“Wat doe jij met oud en nieuw?” Is een vraag die veel mensen elkaar stellen na de kerst. “Ik ga vanaf 10 uur ’s ochtends op een ijskoud plein staan wachten tot er een bal naar beneden valt!” Is een niet vaak gehoord antwoord in Nederland. In New York echter wel. Hier is de zogenaamde “Balldrop” wereldberoemd. Zo’n miljoen mensen zien de bal naar beneden vallen om twaalf uur ’s nachts. De ontberingen die ze daarvoor moeten doorstaan zijn niet niks: Hutje-mutje tegen elkaar aan staan, gevoelstemperatuur van min 20 graden, niet naar de wc toe kunnen (dan is je plekje weg!) en naar een warme maaltijd kun je fluiten. Of zingen. Want zingen, dat doen veel mensen op Times Square. Ik sprak vier mensen die rond oud en nieuw in New York waren.

De eerste is Sanne, een kennis uit Nijmegen. “Wij gingen met z’n vieren naar New York in december 2008. We wilden met oud en nieuw naar Times Square omdat de familie Clinton de bal zou laten vallen. Vanaf twee uur ’s middags hebben we daar gestaan. Het was koud! De gevoelstemperatuur lag echt rond de min twintig. Het was ook superdruk, je stond gewoon tegen elkaar aan de hele tijd. Met zoveel mensen was het ook wel weer gezellig hoor. Heel veel mensen hadden warme drank bij zich. Iedereen had zich dik aangekleed met poncho’s en soms zelfs met dekens. Rond half vijf werd het gebied waar we stonden afgesloten. Er konden gewoon geen mensen meer bij!
Tussendoor zijn we bij een bioscoop op Times Square naar binnen geweest om naar de wc te gaan en op te warmen. Toen we weer naar buiten kwamen, was het nog steeds superdruk en ijskoud. We zijn rond acht uur uit het Times Square gebied gegaan en we hebben tot middernacht in caféetjes in het Central Parc gezeten. Vanaf daar hebben we toen het vuurwerk gezien.”

Vriendin Mirjam zou ook naar Times Square gaan, maar heeft door het feest heen geslapen. “Ik was erg ziek met oud en nieuw! Ik had wel een kaartje voor een feestje op Times Square. Als je die liet zien aan de politie mocht je langs al die drukte. Dat was wel handig, dan hoefde je niet de hele tijd in die kou te staan wachten! Ik wilde wel gaan, maar had me dus verslapen.”

Een geboren en getogen New Yorker die toevallig naar een concert ging waar ik ook was, vertelde me dat hij niemand kende die er ooit was geweest. “Het is alleen maar voor toeristen. Mensen die in New York wonen, weten wat voor gekkenhuis het is. Die gaan daar echt niet staan hoor!”

Zijn er dan geen mooie verhalen over Times Square? Gelukkig wel! Robert heeft een geweldig artikel geschreven over zijn ervaring op Times Square op de oudejaarsavond van 2007. In het kort wat hij heeft meegemaakt:
“Vanaf 10 uur ’s ochtends stroomde het plein vol met mensen. Uiteindelijk stonden er ongeveer een miljoen mensen naar de bal te kijken. Iedereen in Amerika kent die bal, die al honderd jaar wordt aanbeden in New York. In het echt was hij verrassend klein!
Om tien uur ’s avonds hadden we een feest in een club op Times Square. We hadden een pas waarmee je zo langs alle mensen kon lopen. Binnen kon je op een groot scherm zien dat er buiten artiesten optraden voor al die mensen.
Om vijf voor twaalf gingen we weer naar buiten en werden we meegezogen in de magie. Iedereen zong “Imagine” van John Lennon uit volle borst en het was fantastisch. Alsof het nummer voor die avond gemaakt was.
Daarna ging de bal naar beneden, omhelsden wildvreemden elkaar en ontplofte Times Square. Net wanneer je denkt dat dit de beste jaarwisseling ooit was, gaan al die mensen (zwart, rood, geel, blank) dansen en zingen op de muziek van Frank Sinatra: Old Blue Eyes.”

Hier zijn de beelden van het fantastische raarrrre gekkenhuis.
En? Zou jij hier tussen willen staan?

Raarrrr drankje

Iedereen kent het magische drankje met de stukjes goud onderin wel: Goldstrike. Je wordt er aardig snel ladderzat van, het drankje bevat dan ook 50% alcohol. Een vriendin vertelde me laatst dat je ook zo snel dronken wordt door het goud. De stukjes goud maken minuscule sneetjes in je gehemelte en slokdarm, zodat de alcohol sneller in je bloed komt. Ze zijn zo klein dat je er niks van merkt. Een bebloede mond is natuurlijk geen goede reclame voor het drankje!  Na een tijdje surfen heb ik verschillende websites gevonden waar het verhaal wordt opgegooid en weer verworpen; onder andere het Fok-forum, het Chemieforum en goeievraag.nl.  Er is echter geen bron te vinden die het verhaal onderbouwt of verwerpt. Tijd voor onderzoek dus!

Als eerste bel ik het bedrijf dat Goldstrike destilleert. Dit is tot mijn verrassing een Nederlands bedrijf met de naam Lucas Bols. Naast Goldstrike destilleren ze andere bekende dranken zoals Pisang, Coebergh en Hartevelt. Ik spreek met de persvoorlichter. Hij heeft nog nooit van het verhaal gehoord en weet dus ook niet of het waar is of niet. Nadat hij het heeft gevraagd aan iemand die er meer verstand van heeft komt hij terug met het volgende antwoord: “Als het dermate schadelijk zou zijn dat het minuscule sneetjes veroorzaakt, zouden we het niet eens mogen verkopen. De stukjes goud veroorzaken dus géén sneetjes!”

Duidelijke taal, al zeg ik het zelf. Toch ben ik nu wel nieuwsgierig geworden naar bladgoud in voeding:  hoe dun is het precies, wat gebeurt er in je lichaam met bladgoud? Hiervoor bel ik een bedrijf wat eetbaar bladgoud verkoopt met de prachtige naam Eetbaar Goud.

De werkneemster vertelt dat je lichaam helemaal niks met de stukjes bladgoud doet. “De stukjes bladgoud zijn zó dun, daar merk je helemaal niks van. Goud is een edelmetaal, dat wordt niet opgenomen door je lichaam. Je poept het dus gewoon weer uit. Het kan zo dun geslagen worden door machines omdat goud een zacht metaal is. Het is zeven micron dun, dat is zeven duizendste van een millimeter. Het moet dan ook speciaal behandeld worden; je kan het niet zomaar vastpakken, dan valt het al uit elkaar! Bladzilver is wat dikker. Nou ja, 12 duizendste van een millimeter is natuurlijk nog steeds heel dun!”

Het is dus echt een fabeltje dat Goldstrike sneetjes in je slokdarm maakt.